Ik hoop dat de Occupy beweging de ‘unleashing of creative energy’ is die de honingpomp van Joseph Beuys ooit in de gemeenschap wilde opwekken.

Haarstukje, toupet of pruik in showbizz.

Ik bedoel Patricia Paay en Gerard Joling.
“Brr.”
Soms zie je het, gekleurd haar dat niet bij de ouderdom van het gezicht hoort, een soort te jeugdig haar, zo weelderig dat het niet past bij het gelaat. Of simpelweg teveel haar om geloofwaardig te zijn zoals bij Andy Warhol.

Vermoedelijk dateert de foto uit 1946, vanwege de leeftijd van het meisje. Een moeder met dochter lopen hand in hand. Het is zonnig, hun schaduwen gaan hen voor, beide dragen een hoed. Ze slaan juist de hoek om, het meisje kijkt nieuwsgierig op naar de camera. De moeder is op leeftijd, een oudere vrouw. Het kind zou je nichtje kunnen zijn, zeven of acht jaar oud misschien.

Nieuws 19 oktober 2011. Het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen is gerestaureerd en vandaag teruggeplaatst op diens sokkel in het centrum van Hoorn.

1873. Arbeit macht frei’ is de titel van de in 1873 gepubliceerde roman van Lorenz Diefenbach (1806-1883). Het is een verhaal over een bedrieger die door hard werken terug op het rechte pad komt.

Vanuit de verte lijken de bergen rond en zacht.
De bosjes liggen in golven van haar over de wanden, alsof een grote kam er overheen is gehaald. Het is van de wind, die altijd dezelfde kant uit waait. De elementen die zich in elkaar uitdrukken.
Poëzie.

Kan het, wegwerpkunst? Waaruit zou het moeten bestaan?
Een gebruiksvoorwerp wordt kunst bij Marcel Duchamp, maar andersom?
Het is onderwerp mogelijk verwant aan marketing, branding en de relatie tot kunstenmakers, voor mij grotendeels onontgonnen terrein.
Kunstenmakers waaronder the jogglers van de materie. The one issue-lui. De Monumenten makers. Grote schilders.
De truc van Saatchi.

De schaakcomputer Deep Blue, gebouwd door IBM was de eerste die een tweekamp tegen de regerend wereldkampioen gespeeld onder reguliere tijdcontrole winnend afsloot. In maart 1997 versloeg Deep Blue 2 Kasparov in een match van zes partijen die eindigde in 3,5-2,5.
Zie ook de documentaire ‘Game Over: Kasparov vs the machine’. Met de interessante vraag ‘how do you make a computer blink?’ Onbeantwoord helaas.
En dan ‘Gary Kasparov and the Flying Penis’, duur 1 minuut 56. Diens beveiliging trapt, na de vliegende pik uit de lucht te hebben geslagen, het ding kapot alsof het een levend wezen betreft.

“Christenhonden, geitenneukers, iedereen doet mee.
Jezus en Mohammed op een openbare plee.
Nee, ik mag niet kwetsen, mijn excuses en ik zal
voor straf me laten pijpen door de Meiden van Halal.”

Aldus zong Hans Teeuwen bij de onthulling van het monument voor Theo van Gogh,
(de Meiden van Halal zijn drie gesluierde Nederlandse moslima, die t.v.-interviews afnemen, halal is het doodgebloede vlees).

Verdwijnt het kwaad van de plaatsen waar het zich manifesteerde?

Het is de vraag uit het stuk ‘Een houten plank in Auschwitz.’ Is het kwaad in niets anders aanwezig dan in de mens alleen?
Want het kwaad of de misdaad is in het menselijk handelen, niet in de dingen, bleek de conclusie. En het antwoord luid dus ja, het kwaad verdwijnt van de plaats waar het zich manifesteerde, de daders zijn verdwenen, maar ik twijfel desondanks opnieuw. De misdadige handeling laat immers sporen na, het kwaad is effectief traceerbaar op de plaats delict. Er is een architectuur van het kwaad in Auschwitz zichtbaar. Maar de verschrikking is invoelbaar, maar niet aanwezig, want de mens heeft geen zesde zintuig waarmee hij apart de gruwel kan waarnemen. Het is inbeelding. De slachtoffers en hun leed zijn niet langer tastbaar aanwezig. Alhoewel, er ligt een hoop haar en een onvoorstelbare hoop brillen. De plaats heeft een lading.

Die miljardairs uit Rusland kopen voetbalclubs. Als ik kapitaal van die orde beheerde kocht ik een authentiek amphitheater in Turkije, om het te ontmantelen en opnieuw op te bouwen in Nederland. Reken maar dat dat kan. Een waarachtige attractie en als eigenaar waar voor je geld.
We liepen langs een vervallen fort in de Ardennen. Iemand zei tegen zijn zoon ‘Kijk ,een echte, oude ruïne!’ Dit dan in tegenstelling tot een Disneyland ruïne, een nep oude ruïne of een echte, jonge ruïne, de zogenaamde verse ruïne.
The Cloisters in New York.

Opvallend is het gedrag in de bunker, tijdens de laatste dagen van de heerschappij van de Duitse dictator. Diegenen, die gedurende de dictatuur tomeloos, meedogenloos en hardvochtig zichzelf in de gunst werkten bleven tot het laatst toe dit gedrag vertonen. De intriges om de macht woekerden genadeloos voort en dat terwijl die macht vrijwel verdampt was en Duitsland compleet in puin lag.
Het doet denken aan een cartoon waarin een gebouw ineenstort maar de figuren de trap op snellen voor de ineenstorting uit. En dat is het. Op het hoogste punt duurt het uitstel van executie immers het langst.
Menselijk, al te menselijk. Klaarblijkelijk is het nut van die laatste momenten eerder een zinloze herhaling van het voorgaande, dan het overdenken van het verleden om tot berusting en aanvaarding van het noodlot te komen. Een mens verlaat diens ingeslagen weg zelden.