Mogelijk is er verwarring in hun onderlinge positie ontstaan tussen Atlas, de hemeltorser en Poseidon, de oceaan god met de drietand. Want Atlas en zijn broer Tellus, die woonden ooit in Atlantis en Poseidon leeft in de oceanen, maar merkwaardigerwijs wordt van de drietand van Poseidon verondersteld dat die de drie bergen van Atlantis verbeeldt. En die boven de golven uitstekende bergtoppen zijn alles wat rest van het verzonken eiland.
Hoe zit dat?
Als sculptuur draagt de figuur Atlas een hemelglobe op de schouders, een Tellus torst voorovergebogen de aardbol. Een klassieke Poseidon met drietand staat op een kar getrokken door zeepaarden. Het is een soort golf, vaak een fontein. Poseidon nu, die beheerst een rijk onder water. Aha! Een stad onder water?
Atlas was ooit de heerser over Atlantis, in een immense hoofdstad met zeven ringen van water. Een technologisch geavanceerde beschaving, volgens Plato, die het beeld opriep, of eigenlijk uit zijn duim zoog. Maar het mythische Atlantis ging ten onder, twaalfduizend jaar geleden, aan decadentie. Maar deze veronderstelling, aan decadentie komt ook volledig van Plato. Die teloorgang wordt veroorzaakt door het streven naar onsterfelijkheid? Misbruik van macht? Mensenoffers? Speculeer maar vrijuit.
AllArt TEXT
De Zielige victory boogie woogie
Het laatste schilderij van de hand van Mondrian (sic) hangt in het Gemeentemuseum van Den Haag. Ik bezocht het werk recentelijk in het gezelschap van de kunstenaars Thomas Raat en Casper Faassen.
De suppoosten volgden ons ge-drieën on-opzichtig maar gedecideerd, want we liepen een vreemd en onvoorspelbaar parcours. Een vrouwelijke suppoost snuffelde rond in de zaal, die we net verlieten. Eer vorige keer stonden er twee ge-uniformeerden aan weerszijde van de Victory Boogie Woogie, het was toen net vers aangekocht voor tachtig miljoen gulden. Het personeel is zuinig op het kunstwerk.
Wat maakt het schilderij subliem en zielig? Het werkt op mij in als de uitvoering van een stuk van Sjostakovitsj door een orkest. Harmonieus en verheffend, maar tegelijk inhoudelijk verontrustend en van een diepe tragiek.
Is er voorkennis voor nodig om het schilderij optimaal te lezen? Nee, maar het schilderij is een rustgevende plek, een bijzondere vorm van concentratie, en bezoek is dus voor herhaling vatbaar.
De neus van Pacal
In Mexico, ten tijde van de Maya’s, bestond een bloeiende stad Palenque genaamd, 600 na Christus. Men bouwde een piramidevormige tempel, waarin een geheime trap en gang dwars door het gebouw loopt naar een graftombe in het fundament. In 1952 ontdekte men het graf. Op de stenen graf kist ligt een enorme deksel, waarin een opmerkelijke tekening is gegraveerd. Het is koning Pacal op de levensboom, aldus de geleerden en volgens de fantast von Däniken bevind Pacal zich in een ruimtevaartuig.
Kokopilau en de Wolfrat
Youtube, ‘Marina Abramovic? – How we in the Balkans kill rats’ 1 minuut 54.
Abramovic vertelt over hoe in de Balkan de rattenvanger te werk gaat. Een nest jonge ratten, dertig tot veertig uit dezelfde familie, wordt opgesloten in een kooi, gedurende de gehele periode wordt alleen water gevoerd. De groeiende ratten zullen, van de honger stervende, elkaar onderling afmaken tot uiteindelijk alleen de sterkste overblijft. Die volwassen rat wordt vervolgens blind gemaakt en los gelaten in het wild, waar de machtige rat andere ratten onverwacht en blindelings zal aanvallen en doden tot de rat zelf verslagen wordt. De moordende Wolfrat.
Een sprinkhaan
Het insect heeft een uitwendig skelet.
Bij Carlos Castaneda in ‘De Lessen van Don Juan’, meen ik, wordt verhaald hoe een sprinkhaan op de schouder wordt vastgeprikt, door het skelet heen, zonder dat het insect sterft. De sprinkhaan wordt zodoende de ogen van de geblinddoekte mens, die mescaline heeft gebruikt en daardoor de aanwijzingen van de sprinkhaan begrijpt en volgt.
Die sprinkhaan is het geweten bij Pinocchio.
In de Hopi-mythologie is een belangwekkende heldenrol weggelegd voor de sprinkhaan bij het binnentreden van de vierde wereld. Een ladder stijgt omhoog naar de vierde wereld. Alle dieren falen bij de test opgelegd door de zwanen op het wateroppervlak bovenaan de ladder. Een ‘locust’ overtuigd die zwanen, drijvend op het meer, door een gehele stok in te slikken en weer tevoorschijn te halen. Of door een spies doorheen zijn lichaam te steken en er weer uit te trekken.
De Hopi’s en alle dieren bestijgen de trap naar de vierde wereld.
Kokopelli of Kokopilau, ‘a mudhead’
Kokopilau is een voorbeeld van de acceptatie van beperkingen.
De bochel van Kokopilau
In rotsgraveringen in Amerika zijn afbeeldingen te vinden van Kokopilau of Kokopelli als een insect met een bult. Of als een haas.
Foute architectuur
Allerlei oorlogsarchitectuur en haar chronologie bestaat, maar ik beperk het tot de tweede wereldoorlog en de bouwdrift van de Duitsers. Daar was de eerste raketbasis in Peenemunde en de noodzakelijk geachte tunnelbouw voor de produktiefabriek van de V2, Dora. Het dodelijke KZ en de gaskamers. De formidabel geachte Atlantikwal. De Rijkskanselarij en het ondergelegen bunkercomplex. Het stadion en de marsvelden in Neurenberg. Immense bunkerhangars voor de U-boten. De van kunstschatten gevulde Karinhalle van Göring. Het kasteel Wewelsburg voor de SS-top. De absolute elite in hun woningen op de Obersalzberg. Allemaal besmette oorlogsarchitectuur.
Foute architectuur 2
Als ik voldoende geld had verdiend, dan had ik een atelier laten bouwen dat er uit zou hebben gezien als het onderstaande. Smaakvol dus. Natuurlijk zou het dan ook in de bergen hebben moeten staan, de hoek van het dak is speciaal voorzien om sneeuw te dragen, dat isoleert immers in de winter. Het lijkt alsof het gebouw in de heuvelende talud wegzakt en het gras is keurig gemaaid. Het geheel is helder geformuleerd.
Het raadsel Ollantaytambo deel 2
Een perfect voorbeeld van de bevreemding die de schaal van dingen kan veroorzaken. In een oppervlakkige blik, ziet u een trap. Bij nader inzien blijken het immense plateaus te zijn, die door hun verhouding in diepte en hoogte samen perfecte traptredes lijken te vormen.
Het raadsel Ollantaytambo deel 1
Het bevind zich in een onherbergzaam landschap. Desolaat, dat betekent verlaten, maar tegelijk onleefbaar, in dit geval onleefbaar ondanks het levensteken, het hier onder beschreven ‘ding’. Het navolgende Zuid Amerikaanse stenen ‘geval’ staat boven immers in het Andes gebergte, in Peru en stamt van de Inca’s.
De foto toont een merkwaardig soort bouwwerk(?). Het is geen gebouw en het is geen sculptuur, het lijkt op niets wat ik ken, uitgezonderd moderne kunst en ik kom daarop terug.
Het geheel zou mogelijk een rituele functie kunnen hebben gehad. Ik denk door rustig te beschrijven wat ik waarneem u iets te kunnen duiden van de verontrustende werking van deze plek.
Het ‘ding’, Wall of the Six Monoliths’ bestaat uit zes verschillende stenen van hetzelfde rozige soort gesteente, die vrijwel naadloos met vertikale voegstenen tegen elkaar geplaatst zijn. Het is een op elkaar aangesloten geheel.
Zonnepoort 2
Is deze tekening het bewijs van een ernstige aardbeving in Zuid Amerika?
De zogenoemde Zonnepoort in Tiwanaku. Tiwanaku is een in de hoogvlakte van de Andes gelegen stad, in Bolivia vlak boven het Titicacameer.
Deze realistische tekening van Frederick Catherwood, nee, het is Ephraim George Squier, dateert uit 1877. De schaal is iets overdreven naar het schijnt. De poort is sindsdien gerestaureerd en verplaatst.
Duidelijk is op de tekening, destijds ter plekke vervaardigt, te zien hoe de enorme monolith in twee is gebroken en scheef staat. Het opschrift bovenin is onbeschadigd, op de breuklijn na. Ongelofelijke krachten moeten deze complete scheuring en dislocatie veroorzaakt hebben, het is het gevolg van een natuurlijke fenomeen, de aardbeving. De datering van die cataclysmische gebeurtenis moet onomstotelijk vast te stellen zijn. Het zou het einde van een beschaving hebben kunnen betekenen. Enzovoort.
Karinhall van Hermann Göring
De figuur van Göring is interessant qua imagebuilding, zijn publieke gedrag was dat van een sympathiek man van de wereld. Hermann Göring was o.a. een ijdel man, een verslaafd man, een decadent man en een moordenaar.
Geen illusie, hij was crimineel, gewetenloos en dus wreed. ‘Ruthless’, in het engels, meedogenloos. Een persoon waaraan grote wanstaltigheid kleeft. Een massamoordenaar.
‘I love splendor. I’m a renaissance man.’
Zijn smaak? Pompeus, maar in een burgerlijk overtreffende trap. Zijn Carinhall/Karinhall is een buitenproportioneel huis vol museale kunstwerken.
Hij laat zich portretteren leeuwenwelpen opvoedend. Hij is een ‘morphine addict’ sinds de mislukte Putsch van 1923, waar hij ernstig gewond raakt.
Een man van extreme brutaliteit en tegelijk grote populariteit onder de Duitse bevolking.
Verantwoordelijk voor marteling. De Nacht van de Lange Messen. Verantwoordelijk voor de invoering van het concentratiekamp. De Neurenberger rassenwetten. Een slager, een compleet gewetenloos mens. Schuldig aan misdaden tegen de mensheid/menselijkheid. Het vier jaren plan, dictator van de economie. Plundering en zelfverrijking.
Het hoogtepunt van macht, 1938, de Rijksmaarschalkstaf.
De oorlog. De Luftwaffe die faalde onder de verantwoordelijkheid van Hermann Göring. Een aura van commandant. De nederlaag in Stalingrad. Prestigeverlies voor Göring.
Fabuleren bij de Sfinx
“Met betrekking tot Cheops heerst onder conspiristen het geloof in een onontdekte, ondergrondse Kamer der Archieven, alwaar geheime kennis werd opgeslagen voor de toekomst. Een fijn idee, hoe zou zoiets in zijn werk gaan? Kom op bevolking van Egypte! We gaan stiekem alle belangrijke informatie begraven onder de Sfinx bij het grootste bouwwerk aller tijden. Wie doet er mee?”
Citaat uit blog ‘De mentaliteit van compartimentalisering’.
Ik heb de plaats helaas nooit bezocht.
Maar waarom een immense, liggende leeuw met een mensenhoofd uit levende rots gehouwen, was mij tot vandaag een onopgelost raadsel gebleven.
En waarom bekokstoven conspiristen altijd die noodzakelijke ‘logische’ verklaring, die ons welgevallig is, waarin de vroegere culturele activiteit doelbewust en toekomstgericht blijkt te zijn. En verpakt in boodschappen waarvan de conspirist slechts de heraut is. Nu weet ik het! Onder de Sfinx ligt in een compleet lege, ovalen zaal op een witte sokkel, een op zijn rug gepresenteerde urinoir, een replica van het werk van Marcel Duchamp. Een wonder, want dergelijke pispotten had men toen der tijd niet. Een ziener vervaardigde destijds het cultusobject en verordoneerde dat het onder de Sfinx zou worden opgeslagen. En aldus geschiedde.
Ook logisch.
A haunted house
Ons geloof in de lading van een plek wordt geïllustreerd door in de omgeving van Obersalzberg bij Bergtesgaden rond te kijken. Het gebied huisvestte ooit de top van het Derde Rijk in buitensporige, luxe villa’s. Op de bergwand woonden de Duitse dictator, Göring, Bormann en Speer. Alleen Himmler woonde op enige afstand, waarschijnlijk uit veiligheidsoverwegingen. Obersalzberg was een sperrgebied en een enclave van het Herrenras. In de berg was een uitgebreid gangenstelsel en een grote hoeveelheid bunkers en voorzieningen getroffen in geval van een luchtbombardement. Die vrees was terecht.
De nazi nederzetting op de Obersalzberg werd aan het eind van de oorlog dan ook grondig gebombardeerd. Maar de destructie was mede symbolisch bedoeld, het einde van de Naziheerschappij nabij. Oorlogsfotografe Lee Miller legde de nog smeulende puinhopen vast, waarna zij zich liet portretteren terwijl zij in Munchen in het appartement van de dictator een bad nam. Fotograaf David E. Scherman. Provocatie? Vreemde lading.
