Het bevind zich in een onherbergzaam landschap. Desolaat, dat betekent verlaten, maar tegelijk onleefbaar, in dit geval onleefbaar ondanks het levensteken, het hier onder beschreven ‘ding’. Het navolgende Zuid Amerikaanse stenen ‘geval’ staat boven immers in het Andes gebergte, in Peru en stamt van de Inca’s.
De foto toont een merkwaardig soort bouwwerk(?). Het is geen gebouw en het is geen sculptuur, het lijkt op niets wat ik ken, uitgezonderd moderne kunst en ik kom daarop terug.
Het geheel zou mogelijk een rituele functie kunnen hebben gehad. Ik denk door rustig te beschrijven wat ik waarneem u iets te kunnen duiden van de verontrustende werking van deze plek.

Het ‘ding’, Wall of the Six Monoliths’ bestaat uit zes verschillende stenen van hetzelfde rozige soort gesteente, die vrijwel naadloos met vertikale voegstenen tegen elkaar geplaatst zijn. Het is een op elkaar aangesloten geheel.
De stenen zijn onderling verschillend van formaat. Tussen elk van de zes stenen is een langwerpige rij voegstenen geplaatst. Die langwerpige stenen zijn exact afgesteld op hun doel en hebben ieder een duidelijke uitstulping, die vleselijk of natuurlijk aandoet. De meest rechter monolith heeft een minimale verspringing aan de aanliggende linkerzijde. De precisie in de behandeling van de steen is vakkundig en groots. Onderaan, waar de zes monolithen op de grond staan, zijn heel precies kleinere stenen in een gestapelde vloer gelegd, die een waterpas fundatie vormen. Het stenen fundament is van zulke kleine stenen samengesteld dat het vreemd aandoet. Het geheel is opgebouwd uit zes monolithen, die tezamen één beeld vormen. De onderkant van de monolithen is hard en recht, in tegenstellng tot hun geschouderde aflijning, die soepel is en gracieus. Van de zes stenen lopen de uiterste linker en rechter steen taps toe naar boven. De stenen vormen mede daardoor samen een soort van massieve wand. Rechts zijn enkele traptrede-achtige stenen aan de voet van het geheel zichtbaar. Het lijkt een soort borstwering.

Aan de oppervlakte van de stenen zijn geometrische patronen, zigzaglijnen vaag zichtbaar bij bepaald soort lichtval. Deze sporen zijn versleten of oorspronkelijk onduidelijk aangebracht. Op de zes monolithen zijn ruwe stukken aanwezig, een soort van uitstulpingen, die zouden kunnen hebben gediend om de steen te verplaatsen. Aan de bovenkant van het ‘bouwwerk’ is per blok een onregelmatige afwerking zichtbaar. Die kartelige bovenzijde heeft een onvoltooid karakter. Ondanks de onderlinge afwerking en de als specie verwerkte tussenstenen is het geheel aan de bovenkant ‘onaf’, alsof het verder afgewerkt zou kunnen worden.
Even verderop liggen  nog bewerkte blokken van dezelfde steensoort, die mogelijk de bovenkant zouden moeten hebben gevormd. In de directe omtrek verder is niets significant cultureel gevormd zichtbaar, een eind verderop liggen de immense traptredes..

Moderne kunst dus. Ik denk aan de Duitse beeldhouwer Rückriem, want door het splijten van stenen verkrijgt men dergelijke strakke naden. Zijn werk is de fysieke realiteit daarvan. Maar deze monolithen zijn niet gespleten op ‘natuurlijke’ wijze? De gaten ontbreken. Ruckriem gebruikt een splijten door uitzetting van houten pinnen door vorst methode.

Mijn vraag is, wat is dit? En wat betekent het woord Ollantaytambo?
Bestond de beeldende kunst bij de … en is dit een uitdrukking daarvan?
De stenen zelf lijken een bepaalde krachtstof vertegenwoordigen. Niet ter plekke gevonden stenen, verplaatst.
Is het een maquette? Waarvan?
Waarom hier?
Een bedevaartsoord?
Een scorebord, dat regelmatig gewist werd, hoog bovenin de bergen? Dat is het.
Althans, voor onze New Age passanten.

Allart Lakke, oktober 2009.