Pas op! Dit is een waarschuwing. Vertel niet verder over wat je hier zag!
De zelfcensuur in PDSNW.

Bovenste afbeeldingen: fotografie Anton Poptie 1991, beeldbewerking Allart Lakke, 1994. Locatie: Voorportaal Museum de Lakenhal, Leiden.

Mogelijk ergens in 2003 kwam ik Rudi Fuchs tegen in de tram, lijn 5 in Oud-Zuid.
Ik sprak hem beleefd aan, vestigde de aandacht op mijn werk, mijn langdurig verblijf in België en sprak af hem informatie op te sturen. Hij was destijds directeur van het Stedelijk Museum in A’dam.
Ik stuurde een fraai dossier op.
En de stilte trad in.

Fotografie uit 2007 tijdens ‘Mijn Laatste Oordeel’ Bert de Leenheer.

Het begon met irritatie en oprechte ergernis, pas ver voorbij de dood van de meester in 1968. In 1980 tijdens de kunstgeschiedenis les op het St. Lukas in Brussel kwam ik in aanraking met een op zijn zijkant gepresenteerde pispot, waarop slordig geschreven R. Mutt stond. Ik trapte er midden in.

0109
17-04-1998
KOOSNAAM ‘SNEEUWWITJE’
Allart Lakke
Beeldend Kunstenaar
Deelcollectie: Kleur & Ruimte

Ik werkte aan de serie ‘portables’ eind jaren tachtig vorige eeuw. In een reusachtige hal van het Arsenaal, de voormalige leger stallen, ooit voor paarden, later voor onderhoud aan tanks in Brussel en tijdens de koude winter zong ik ‘Gordon Matta Clark, Dungedungkedeke (3X), Gordon Matta Clark, Dungedungkedeke (3X), Gordon Matta Clark’. Een ritmische litanie, alsof een geest bezworen diende te worden. Het houdt je warm, zingen.
Later zong ik ‘Marinus van der Lubbe, Marinus van der Lubbe, der Lubbe, der Lubbe, is een wasautomaat’.
In die goeie, ouwe tijd.
Mijn carriere in de kunst begon begin tachtig, dertig jaar geleden, ik volgde de Vlaamstalige opleiding Beeldhouwen aan het St. Lukas Instituut in Schaarbeek, Brussel. Een opgave voor een Nederlander vermits de Vlaming toen der tijd nog enige minderwaardigheid t.a.v. de kaaskoppen ervoer en het sentiment gretig compenseerde.

Natuurlijk is het belachelijk je te excuseren na opzettelijk kwaad te hebben berokkend. Je overschrijd bewust een grens en onmiddellijk daarop biedt je je excuses aan.
Het is vals.
Maar het werkt.
Sorry!
En klaar. Men is verplicht het excuus te aanvaarden.
Het is grens overschrijdend, maar zonder consequentie, indien afgedekt met een acute schuldbekentenis en spijt. En ondanks dat deze bekentenis volledig gelogen is, veroorzaakt deze geen rouw bij de dader. Het is de perfecte, ondoorzichtige imitatie van de oprechte spijtoptant, in geval van een ongeluk, dus onopzettelijke overlast veroorzakend. Oh, nee, sorry!

De Helft uit 2002, ophanging tijdens de show In de Familiekamer in 2013. Vierluik, 4 x (76 x 56 cm.) gouache en potlood op papier in aluminium kaders. Fotografie Maurice Braspenning.

Fantasieloos. Een half schilderij, onaf/mislukt.
Of bijvoorbeeld fysiek door midden gezaagd.
Of half geschilderd. Beter.

Ik zag dit bijzondere mandje in het echt in 2000 in New York, in the American Indian Museum (at the historic Alexander Hamilton U.S. Custom House in lower Manhattan).
“Het museum is gevestigd in het oude Customs House dat zich bevindt tegenover Battery Park. De buitenkant van het gebouw lijkt op een oude Griekse tempel. Er staan grote zuilen en standbeelden en de binnenkant is nog mooier. De muren en de vloeren zijn van schitterend wit marmer en de plafonds zijn bedekt met schilderijen.” prijst een reisbureau-reklamefolder aan.
Ik herinner me de compleet bevreemdende omgeving in relatie tot de cultuur objecten. Een soort armoedigheid. Er bestaan overigens meerdere versies van het mandje. De techniek van het weven maakt de mand vocht dicht en veroorzaakte mede het complexe patroon.

Het zijn de sterkste beelden, diegene die diep in ons sluimeren, in de obscure herinnering vervuld van angst. Zoals het beeld van castratie in Ouranos Sexe. Zoals ik hier betoog is een slappe lul een sterk beeld voor onze tijd.

U streeft naar een schoner milieu? Zet de kraan open!
Zo simpel kan het zijn. Onze overheid propageert ‘wees zuinig met water’, maar waarom? Als er schoon en zuiver water in onze riolen terecht komt is dat toch juist goed voor het milieu? Het vuil blijft achter in de filters van de waterzuiveringsinstallatie. Een oproep voor een landelijke actie, een dag waarop Nederland het milieu ruimhartig schoon water schenkt. Wees milieubewust, laat het stromen.

Spectaculair. Hoe slick moet een produkt zijn? De dingen uit handen van kunstenmakers zijn veelal als plankton in vergelijking met de whale 2012 in zijn special effects. Scenes van grote destruktie door honderden handen en hersens vervaardigd. Het vliegdekschip, de USS John F. Kennedy, slaat door de tsunami om, over het Witte Huis heen.
Een gehele stad breekt af van de landmassa.
Vooral de vondst de immense arken in de Three Gorges(?) dam in China te verzinken en verankeren om tegen de reusachtige vloedgolf bestand te zijn is voortreffelijk. Ik bedoel, het idee een enorm bouwproject een andere, en vooral geheime functie tegelijk te laten hebben. Conspiracy!