De Majesteit, Rudi en Het Joodse Bruidje

Mogelijk ergens in 2003 kwam ik Rudi Fuchs tegen in de tram, lijn 5 in Oud-Zuid.
Ik sprak hem beleefd aan, vestigde de aandacht op mijn werk, mijn langdurig verblijf in België en sprak af hem informatie op te sturen. Hij was destijds directeur van het Stedelijk Museum in A’dam.
Ik stuurde een fraai dossier op.
En de stilte trad in.


Recent kwam ik de autoriteit opnieuw tegen in een museum, waar werk van mij ‘on display’ was, namelijk twee kleine prototypen en het grote werk, een drieluik ‘nicknamed’ het ‘Joodse Bruidje’, en twee tekeningen op kalk papier.
Ik trof Fuchs in gesprek met Casper Faassen bij het ‘Joodse Bruidje’ (1999) gehangen in de Lakenhal ten tijde van de officiële opening van de Lukas van Leyden show in 2011.
Rudi Fuchs vroeg mij naar de reden van de ‘nickname’. Ik beschreef de handtastelijke geste op het gelijknamige doek van Rembrandt, het maagdelijk wit en over de middeleeuwse joodse traditie van betasting van de bruid.
Hij vroeg pesterig brutaal of hij het drieluik mocht sluiten, op de foto reikt hij naar achteren. Ik raadde het hem af. Het zou voorover lijken te vallen en het moest met handschoenen en gecontroleerd gebeuren, het spierwitte drieluik is kwetsbaar. De koningin schreed nu door de geopende deuren van de zaal met grote drieluik ‘Het Laatste Oordeel’, haar gevolg achter haar aan. Het officiële bezoek aan de show was afgelopen. Rudi haastte zich naar de majesteit, die enkele traptreden afdaalde en hem vriendelijk begroette.
Het gesprek over het ‘Joodse Bruidje’ was vergeten.
Ik schoof naar achteren weg de gang in en vertrok.

 

 

Opening zaterdag 19 maart 2011 Lucas van Leyden in het Stedelijk Museum de Lakenhal Leiden.
Van links naar rechts Antoine Bodar en de Adjudant van de Koningin. Op de achtergrond centraal het drietal: Rudi Fuchs, Meta Knol en Koningin Beatrix. Op de voorgrond op de trappen rechts Christiaan Vogelaar in gesprek met een onbekende persoon links. Rechts achterin twee onbekende personen.
Aan de rechterwand achter het tweetal hangt een spierwit drieluikje, dat klaarblijkelijk de reacties grote opwinding veroorzaakt. De enige die rust uitstraalt is de priester Antoine Bodar, omdat hij begrijpt wat het witte drieluik betekent.

Onderste: Fotografie Casper Faassen, 2011. In de zaal met Lucas van Leyden. Ook het pak is betaald door Casper.
Allart Lakke, 2011.