Bloemstuk, lichtbak met foto op glas, formaat variabel, uit 2012. Ik volg de ontwikkeling van de kunstenaar Casper Faassen (Leidschendam, 1975) al zes jaar en soms van dichtbij. De subtiele balans die het werk uitstraalt is authentiek en uniek. Casper Faassen gebruikt verschillende disciplines en vaardigheden in hun symbiotische samenhang. Het is het resultaat, namelijk de schoonheid verbeelden, dat telt, niet de techniek, die is noodzakelijkerwijs functioneel ingezet om die wuft van weelde te veroorzaken, een herinnering die ons terugleidt naar een aangenaam moment. Een gouden gloed glanst door de werken, maar ook roest en verval zijn nabij. In zijn werk is een nadrukkelijke tijdloze verstilling die beheerst is en zorgvuldig opgeroepen in een exquise moment van verlichting. Het beeld is bewust gezuiverd en actief gemaakt, geladen.
Casper Faassen woont en werkt in Leiden, maar opereert inmiddels succesvol nationaal met gegronde, internationale ambities. Hij is ongetwijfeld dé publiekslieveling, het zondagskind met vele talenten en een aangenaam mens. Sympathiek, sportief, communicatief, leergierig, intelligent en welbespraakt om iets te noemen. Vergis u niet, zijn populariteit is mede ingegeven door de non-offensive attitude van zijn thematiek, immers de verbeelding van schoonheid. Zijn onderwerp is puur en in essentie weergegeven, de vrouw, het portret, het naakt, het stilleven, de natuur in de vorm van de rivier en de bergen, een boom of een bloem. En het publiek gunt de kunstenaar zijn inspiratie, zijn muze, het is blij met zijn verbeelding. Schoonheid is een klassiek thema en die schoonheid is verbonden aan een verhaal, een mythe of legende. Bij Faassen is de schoonheid an sich aan de orde alhoewel poses en zijn modellen klassieke proporties en houdingen aannemen. Model stond bijvoorbeeld Daphne Groeneveld.
Daphne X, 2.50 bij 1.80, uit 2012. Casper Faassen is een kind van het postmodernisme en het onderwerp wordt dus zorgvuldig opnieuw bewerkt, omgedraaid, verhult en onthult. Diverse media zoals de fotografie, schilderkunst, grafiek, collage en de computer worden ingezet om tot een iconisch en moeiteloos ogend beeld te komen. Die multimediale techniek heeft de kunstenaar zich doelbewust eigen gemaakt. Is het werk vanwege het thema vergelijkbaar aan het Neoclassicisme van de achttiende en negentiende eeuwse Verlichting? Casper Faassen is zeker geïnspireerd door Griekse en Romeinse bronnen en de Romantiek, maar bestudeerd tegelijk ook de hedendaagse meesters, zowel in de schilderkunst als in de fotografie. Van Anselm Kiefer en Antoni Tàpies, Richard Avadon, David LaChapelle, Mario Testino tot Rineke Dijkstra.
Bij de keuzes en het keuren van zijn werk is Casper Faassen streng. Faassen ontwikkelt zich daardoor tot een merk, waarin een kwaliteitsoordeel en een visie zichtbaar zijn. Die visie is het pure na te streven. Op zijn studio luistert hij naar La mort des Amants, een gedicht van Charles Baudelaire (1821-1867) op muziek van Debussy en uitgevoerd door Barbara Hendricks en Michel Beroff. Romantiek dus.
De nieuwste werken zijn verfijnd geschilderd, de lijnvoering is tot het uiterste teruggebracht. Ijl en kortstondig bloeit de schoonheid en vanitas is ons deel. In de fotografische werken zijn nieuwe onderwerpen uitgewerkt. Schitterende liggende of zittende naakten, soms opdoemend in mist en/of met een gouden diepte. Een nimf aan de rand van een vijver gezeten en als van achter de damp van uw adem wordt een orchidee zichtbaar.
Gocce X, foto op glas, 1.60 bij 1.00, uit 2011. In één van de ramen van de grote studio staat een manshoog transparant werk op glas, in de druppels op de voorgrond is de vrouw zichtbaar, die in de achtergrond op haar rug te zien is. Haar houding is ingetogen, kwetsbaar en als van een fee, het werk is een ode aan de vrouw. Naast haar in eenzelfde groot raam en van identiek formaat staat een röntgen foto van een mannelijk naakt op glas. Het is het skelet van de schilder zelf met in de rechterhand een kwast, het is het zelfportret naar Ensor en tegelijk tot op het bot waarachtig. De potentie van de man verbeeldt in het geraamte met een kwast. In een ander groot werk is het beeld van een monumentale boom gevat, ik herken de gouden boom Yggdrassil, de wereldboom uit de Noordse mythologie. Casper Faassen ontdekt de mythische wereld met een heldere blik op de iconografische weergave daarvan. Smeulende schoonheid.
Gocce Posto, foto op glas, 1.20 bij 1.20, uit 2012.
Allart Lakke, 2012.
Wit Licht, 2.00 bij 1.80, uit 2011. Commentaar van een middelbare scholier bij Wit Licht.
De titel van het schilderij is Wit Licht. Het is denk ik zo genoemd omdat langs de contouren van de vrouw witte strepen geschilderd zijn, dit lijkt op wit licht. De kunstenaar heet Casper Faassens, een bekend persoon in de kunstwereld. Het schilderij is gemaakt met krijt en olieverf.
Toen ik het voor het eerst bekeek vond ik het simpel en mooi. Het is een vrouw die over haar schouder en naar beneden kijkt. Haar contouren zijn wat lichter dan de rest. Haar wimpers en wenkbrauwen zijn het lichtste getekend. Het schilderij is figuratief-realistisch, omdat de vorm van het gezicht en het haar zijn zoals in het echt. Het soort licht dat te zien is in het schilderij is tegenlicht. Dit zie je aan het lichte gedeelte achter de vrouw. De kleuren die gebruikt zijn zijn wit, zwart en verschillende soorten grijs. Deze ‘’kleuren’’ behoren niet tot de tertiaire, primaire en secundaire kleuren. De vormen die zijn gebruikt zijn realistische en gesloten vormen, want het gezicht lijkt op een echte vrouw. De hele ruimte van het hele schilderij is gebruikt, omdat het hele hoofd van de vrouw erop afgebeeld staat. Het schilderij is geschilderd in een overall compositie. Het hoofd staat afgebeeld over het hele doek. Het mooie aan dit kunstwerk vind ik de simpele kleuren en vormen die zijn gebruikt. Ik vind het echt een prachtig schilderij.
Ik heb hier niks op aan te merken.
Schrijft Puck Nijssen 4E naar aanleiding van het zien van het werk op de Open Atelierroute in Leiden 2012. http://pucknijssen4e.jouwweb.nl/kunstdossier/ca1-kr