In de klassieke film uit 1939 ‘The Wizard of Oz’ is het personage ‘the Wicked Witch of the West’ (WWW) krom met een groene huid en geheel in zwart gekleed. WWW heeft een akelige stem en wordt het archetype van menselijke slechtheid, evenals het stereotype voor het karakter van de heks in de navolgende populaire cultuur.
Zij is beangstigend. In 1976 verscheen the Wicked Witch in de serie Sesamstraat. Zij bleek niet welkom.
Wikipedia;
On a 1976 episode of Sesame Street, the Wicked Witch, once again played by Margaret Hamilton, drops her broom and falls onto the street. In order to get the broom back, she must prove that she can be nice. Everyone is scared of her, except for Big Bird and Oscar. After she proves that she is nice, Big Bird is upset when the time comes for her to leave. She reassures him that one day she’ll return. The episode was poorly received by parents of frightened young children, and was never aired again. The fate of the footage is unknown.
The Wicked Witch veroorzaakt zelf censuur.
Haar reputatie wordt haar fataal. De scene in de film, waarin de Wicked Witch of the West daadwerkelijk sterft, jammerend smeltend in een poel van haar eigen mantel, blijkt diep in de ontvankelijke kinderziel verzonken. Die zie ik nooit meer terug, denkt het kind bij deze teloorgang.
WWW’s onaangekondigde wederopstanding in Sesamstraat bleek dan ook traumatiserend voor zowel de jeugd als de ouders, ooit kinderen, de film is immers al sinds 1939 openbaar gemeengoed.
Interessant, een sprookjesfiguur uit een film die in een andere sprookjeswereld van sprekende dieren en poppen opduikt en daar door het publiek én het merendeel van de dieren en poppen ongewenst blijkt te zijn. Een vreemde nachtmerrie.
In mijn beleving gaat de betovering uit van de heks in haar ‘schone’ gedaante. Is die vermomming haar ware zelf? Geenszins. Het kwaad moet moeite doen om schoon te gelijken, het is het namelijk niet van nature. ‘Wie is de mooiste’ en het raadplegen van de spiegel aan de wand bevestigen slechts haar angst te zullen transformeren tot de lelijke kobold, die zij werkelijk is.
De ware identiteit is de tandeloze heks met een bochel en een bezemsteel om op te vliegen. In die hoedanigheid is de heks ‘normaal’.
Zie ook ‘De Heks’ onder Mentaliteit.
Een aanverwant punt. Het ‘schone’ kwaad hult zich in een zekere stijl en design. Het kwaad is onder meer een duistere en machtige visie en bijvoorbeeld mode gevoelig. Ik heb denk ik schoonheid en ‘wickedness’ altijd samen gezien.
Of, nee, wellicht niet altijd. Eerst is er namelijk de complete onschuld. Vanaf 1959 en doorheen de zestiger jaren adverteerde het merk Coppertone met een schattig jong meisje, wiens blauwe broekje door een jong hondje van haar blanke billetjes wordt afgetrokken. De werking van het produkt, namelijk een zonnecreme wordt zichtbaar in het witte vlees van de ongebruinde billetjes.
In de afgelopen jaren zou het broekje echter minder ver afgetrokken afgebeeld worden, het beeld werd gecensureerd vanwege het puriteinse klimaat in de V.S..
Recent voorbeeld.
En na onschuld volgt dan schuld. Het beeld is veelvuldig geparodieerd, meestal door oudere vrouwelijke modellen die ondeugend dezelfde pose aannemen om een pin-up effect te bereiken en ‘wickedness’ te suggereren.
Zou die pastiche de werking van het oorspronkelijk onschuldige beeld vervuild hebben? Aangetast en besmeurd?
Komiek Jim Carrey op de omslag van het Rolling Stone magazine.
Allart Lakke, 2011.