Van Thomas Raat (Leiderdorp 1979) het werk getiteld ‘T’ uit 2009, mixed media, hoog 360 x breed 420 cm.
Een vrij willekeurige rangschikking van klein formaat oud werk of schetsen in grote iets rechthoekige (120 bij 140 cm.) kaders. De vijf forse kaders zijn in een T-vorm opgehangen. Drie verticaal met bovenaan drie horizontaal geplaatste bijna-vierkanten, waardoor het middelste bovenste kader zowel verticaal als horizontaal gelezen wordt. Die T-vorm is in ander werk terug te vinden o.m in ‘Three Kings’, uit 2009 (wood, Industrial paint, 135 x 90 x 90 cm) en in 2008 in ‘Moor etihw eht’, SPACE, tijdens de MuMu show in Londen, in het beeld van twee in T-vorm gestapelde zwarte luidsprekerboxen.
Een pastiche van de cover van het album The White Room van de KLF.
De bovenste ongrijpbare ‘T’ lijkt een afscheid, met die sfeer van een luchtig verpakte somberheid, een kruisiging. Het behelst een groep van te gemakkelijke beelden, gedeeltelijk onleesbaar in een gezamenlijk kader van de ‘T’ opgesloten is hun lot. Het onaffe kruis belichaamt het vrolijke van de kleuren en het quasi nonchalante van de rangschikking. Op het linker bovenste kader en het onderste is een lichtblauw kruis over de ‘afbeelding’ geplakt. Een lichte en aldus onzinnige censuur. In het liefdeloze werk is de irritatie van ‘opgeruimd staat netjes’ en ‘tien voor de prijs van één’. Het bestaat uit allerlei afdankertjes in een samengesmolten amalgaam van betekenissen.
Bijvoorbeeld die van het onderin in zwart krijt getekende, hurkende meisje, bij een openstaande deur, die naar de kelder voert waarin zij opgroeide. Een slachtoffer onderaan het kruis.
We deelden gedrieën een zomer lang een grote studio, een voormalige gymzaal. Thomas Raat, Casper Faassen en ik. Ik was van nabij betrokken bij het tot stand komen van ‘T’. Het imago van plakplastic plakken kleefde irritant aan Thomas.
Deze ‘T’ werd uitgevoerd ten tijde van een feest als een decorstuk, een ‘tongue in cheek’.
De T-slag, de vijand weet nog niet dat hij geraakt is. ‘Is T-slag’ zoals stripheld Jerommeke het helder verwoordde. Een vuistslag die pas enkele plaatjes later zijn effect krijgt. Oftewel de Tijdslag met vertraagde uitwerking.
Allart Lakke, 2012.