In de serie loze gelijkenissen. Of is het meer…

Onderaan om en om staan vier rendieren, daar bovenop acht herten staand op hun dunne achterpoten en op hun koppen bovenin zijn vier vossen ondersteboven geplaatst. Alle dieren zijn uitgevoerd in polyrethaan schuim, dus in opgezette vorm (taxidermisch). Oren en staarten ontbreken, de dieren zijn mismaakt en naakt, huidloos. Zielig. De symmetrische opstelling is onnatuurlijk, evenals de collectieve uniformiteit van de afgietsels, hun lillende vlees is oker en roodbruin gekleurd.
Het werk is van Bruce Nauman (1941) ‘en is getiteld ‘Animal Pyramid’ uit 1989, collectie Friedrich Christian Flick.
Taxidermy (from the Greek for arrangement of skin[1]) is the act of mounting or reproducing dead animals for display (e.g. as hunting trophies) or for other sources of study.

Het geheel doet mij sterk denken aan de Bremer straatmuzikanten.
Het beeld ‘Die Bremer Stadtmusikanten’ uit 1953 van Gerhard Marcks (1889–1981) staat bij het Bremer Rathaus. Het sprookje verhaalt hoe de dieren door op elkaar te gaan staan de hun belagende mens schrik aanjagen.
In 1937 volgde overigens de inbeslagname van al het werk van Gerhard Marcks door de nazi’s, die hem een tentoonstellingsverbod oplegden, aangezien zijn werk Entartete Kunst werd bevonden.

Uit 1993 ‘Pyramid of Animals’ van opgezette dieren van Katarzyna Kozyra (1963). Discussie ontstond destijds door de bijbehorende suggestieve video over of zij zelf de dieren gedood had.

Van Johan Scherft (Leiden, 1970) ‘Animal stacking’ 4 bij 4 centimeter. Negen dieren.

Jeff Koons, ‘Stacked’ uit 1988. Polychromed wood, 154.9 x 134.6 x 78.7 cm. Wat is zo aantrekkelijk of aanstekelijk aan het beeld van de opgetaste dieren?
De tuin van Eden, overvloed? De samenwerking tussen groot en sterk, klein en slim?

Djordje Ozbolt (1967) uit 2013.

Allart Lakke, 2011.