Een kolossaal blok staal, getiteld ‘One’ uit 1988.
Het is een cilinder van 180 cm hoog en met een diameter van 210 cm, uit massief staal. Het werk staat lichtjes scheef gezakt, uit het lood in het park Kröller Müller, op de plek waar het werk site-specific voor is ontworpen en destijds geplaatst.
Het staat dus expres scheef.

Ongetwijfeld het grootste brok dat de smelterij en pletterij van de staalindustrie destijds kon produceren.
Het irriteert mij. Het is te weinig.
Te sec (de term die de zoetheid van de wijn beschrijft), te droog.
Zie op deze website ‘Hephaistos en de Staalreuzen’ en ‘Andermans veren’.
Maar klopt het, is het saai en monotoon omdat het minimal is?
Bedenk de beeldhouwer Serra speelt een belangrijke rol, hij ‘acteert’ als architect en beeldhouwer, in het werk ‘The Order’ uit de Crewmaster Cycle van Matthew Barney, uit de periode 1994-2002. In de opnames in het Guggenheim is Serra te zien vaseline smeltend en smijtend, die liquide naar beneden door een aangelegde geul stroomt. Youtube onder ‘Matthew Barney – The Order From Cremaster’. Met een jonge vrouw op doorzichtige glazen laarzen, waarbij niet direct opvalt dat haar benen vanaf de knieën zijn geamputeerd.

Nee, hetgeen irriteert moet je niet schuwen.
Dat trage scheef zakken, het wegzinken in de aarde door het gewicht van ‘One’, het is opzettelijk veroorzaakt. Fundering ontbreekt denk ik, het verstrijken van de tijd moet zichtbaar worden. Het lot.
Het begon ooit met het smijten met gesmolten lood, 1969.
…the emphasis of the piece was really on the process of creating it: raw aggression and physicality, combined with a self-conscious awareness of material and a real engagement with the space in which it was worked.

In vergelijking met Serra’s ‘One’, de massieve(!) betonnen cylinder, het ‘Schwerbelastungskörper’ in Berlijn, gebouwd in 1941 in de zanderige bodem in preparatie voor de geplande Triomfboog, een bouwwerk door de Duitse dictator zelf ontworpen. Het ‘Schwerbelastungskörper’ is 18 meter hoog en weegt 12.650 ton. Het ‘Schwerbelastungskörper’ in het zand van Berlijn diende als test voor het geplande, extreem grote bouwwerk. Of het niet scheef zou zakken dus.

Allart Lakke, 2011.