Het is evident bedoeld als een gift aan zichzelf.
Het imposante gebouw oogt als een zilveren aambeeld, het is een 46 meter hoge, getordeerde kubus van zes verdiepingen, de bevestiging van macht in een trofee gevat.
Het Soumaya museum toont de private collectie kunst van Carlos Slim Helú (Mexico-Stad, 1940), een buitengewoon succesvolle Mexicaanse zakenman. In 2010 was Carlos Slim de rijkste man ter wereld met vijftig plus miljard dollar, volgens Forbes. De grijs besnorde Slim oogt goedlachs, als je oude oom, maar in Mexico leeft bijna de helft van de bevolking onder de armoedegrens, van twee dollar per dag, terwijl het vermogen van Carlos Slim gelijk is aan 5% van het BNP.
Het museum is onderdeel van een 12 hectare omvattende stadsontwikkeling, waarin onder meer geplande hoofdkwartieren van Slims business conglomeraat, de Groep Carso en het voormalige Telmex, die de Mexicaanse mobiele telefonie domineert, waardoor de ‘nickname’ Mr. Monopoly ontstond.
Het spectaculaire, nieuwe gebouw van het Soumaya museum werd in maart 2011 geopend. Het museum staat te glimmen in het noorden van Mexico City, aan de Blvd. Miguel de Cervantes Saavedra en Plaza Carso en kent gratis toegang. Het logo ontwierp Slim zelf, het is de naam van zijn overleden vrouw in zijn handschrift. Auguste Rodin is met over driehonderd(!) beelden in de collectie van 66.000 stuks vertegenwoordigd, gekocht in de tachtiger jaren destijds in waarde bij een laag getijde, oftewel bij de kilo’s aangeschaft.
Bij Slim is alles veel en groot en uitgekookt slim.
Slim zou gezegd hebben geen deel te zullen nemen aan The Giving Pledge, een initiatief vorig jaar gestart door de miljardairs Warren Buffet en Bill Gates, om de ‘s werelds rijkste mensen aan te moedigen om de helft van hun vermogen weg te geven aan filantropie.
Nee, deze goedhartige mecenas denkt de armen te helpen door hen ‘om niet’ aan zijn persoonlijke kunstcollectie bloot te stellen. Het onbegrip is zichtbaar in de positie van de mecenas ten opzichte van de arme massa in de hiërarchie van de piramide van Maslow. Zolang de noodzakelijke levensbehoeften, de primaire fysieke behoeften, van de massa niet vervuld zijn is zelfontwikkeling of een piek ervaring uitgesloten.
Het door die wringende situatie tot een uitstalling van waardevolle voorwerpen geworden show gebouw vormt een decadente etalage van een voor de Mexicaanse massa onbereikbaar ideaal. Het werkt averechts en wekt jaloezie en afgunst op.
Slim biedt geen eten en/of huis, maar wel mooi gratis toegang tot zijn museum!
Allart Lakke, 2011.