Hergé locked in conversation with Andy Warhol (Photo: Hergé-Moulinsart 2006)

Minstens twee keer ontmoetten de beide elkaar.
Hier staat Andy Warhol rechts, met een kartonnen koker onder de linkerarm en een kuifje-album, waaronder mogelijk een taperecorder. Hergé, pseudoniem van Georges Prosper Remi, kijkt afwachtend naar Warhol. De foto is waarschijnlijk genomen in 1979, tijdens een celeb foto opportunity, maar ik zou graag exact de conversatie gedurende dat moment tussen Hergé en Warhol kunnen beluisteren of lezen. Alhoewel beide immens populaire kunst vervaardigden lijkt mij het respect dat Hergé zou kunnen hebben voor Warhol’s werk niet zo groot. Die laatste was een fluisterend lispelende flatteur, zijn consistente gedrag in het bijzijn van beroemdheden en hij zal dan ook wel persoonlijk geen grootse indruk hebben gemaakt op een rationeel mens als Hergé, dacht ik.
Uit onderstaande quote blijkt het compleet anders. En feit is dat Hergé ijdel genoeg was zich door de grootse popartist te laten portretteren, het resultaat is op de achtergrond te bewonderen..

In 1979, four years before he died, Hergé met Andy Warhol and commissioned him to paint his portrait. Hergé asked Warhol, modestly, whether the father of Tintin should also consider himself a “Pop Artist”. Warhol, although a great fan of Hergé, simply stared back at him and did not reply. Uit TinTin’s big art adventure, The Independent, 27 December 2006.

Een eerdere gelegenheid waar zij elkaar ontmoeten is te zien op de foto, gedateerd als uit april 1972 in New York. Hergé leest Warhol voor uit Kuifje in Tibet. Hoe krijgt Andy het voor elkaar, als een kind op schoot bij opa?
Het is een beroemdheid én een klant, dus is Andy uiterst dociel, striking a pose.
Ik geloof dat Andy vooral zichzelf is in het stukje oprechte verveling, gedurende 4.31 minuten, als in ‘Andy Warhol Eats a Hamburger.’ Hij doet zichtbaar moeite om te eten, het geluid van de verpakking is sublieme irritatie.
Kijk liever naar Daily Motion; door Jean-Jacques Lagrange et Maurice Huelin; Interview d’ Hergé uit 1960, in het Frans. Een zelfgenoegzaam en succesvol man, die trots zijn studio toont.

Even a revolutionary such as Warhol believed, it seems, in distinctions between “high art” and “low art”. He was prepared to steal ideas from popular culture but not to accept that the popular could itself be, unknowingly, great art. Art purists would agree with Warhol. Serious art, they would say, requires some sort of serious artistic intention.
Uit TinTin’s big art adventure, The Independent, 27 December 2006.

Serieuze artistieke intentie om onderscheid tussen high en low art te kunnen maken. Hm. Is dat waar? Zou Andy die differentiatie aanbrengen. Volgens mij mat de geslepen Warhol alles aan roem en impact. Daarom is het portret van Hergé ook mislukt, die is immers niet iconografisch beroemd, nee, hij had Kuifje moeten doen.

Ik las een biografie over Andy Warhol. Andy was een obscene voyeur. Hij sprak opzettelijk iets te zacht, opdat iedereen goed luisterde. Hij roddelde zich wezenloos en was een obsessieve geldwolf, in zijn huizen waren kasten gevuld met papiergeld, vanwege zijn wantrouwen ten aanzien van de bank. Hij verzamelde allerlei kitscherigheid, met andere woorden zijn smaak was plat. Hij manipuleerde mensen en was een koudbloedig iemand. Meedogenloos en harteloos.
Toen ik de biografie uit had vond ik hem een lul.
Maar zijn werk is soms wreed en goed.

‘What life needs is a purpose, a goal, a battle, a struggle. Even if you don’t win it.’ Over zijn gedwongen terugtreden als president, Richard Nixon in het interview door David Frost.

Spanning en sensatie op Youtube; Ronald Reagan assassination attempt FULL terrorist president murder FULL.Het is interessant omdat het dezelfde aanslag is continu en vanuit meerdere gezichtspunten gefilmd. De hoeveelheid wapens die onmiddellijk tevoorschijn komt is schrikbarend.

Rockcultuur, over moshing in the pit. The culture is getting more and more destructive and I think this is just a sign of the times. And I didn’t invent it. explains Marilyn Manson.

Allart Lakke, januari 2010.