Minimal Fun


De grootse, monolithische sculptuur van de Duitser Ulrich Rückriem (1938) ‘Ohne Titel’, 2001, graniet 200 x 200 x 400 cm. Het werk staat in het ‘Skulpturenpark Köln’.


De Hellepoort in de plaasteren versie, gerestaureerd in 1917, in Musée d’Orsay. De deuren zijn 6 meter hoog, 4 meter breed en 1 meter diep en de oppervlakte bestaat uit 180 figuren, van Auguste Rodin (1840 –1917), een Frans beeldhouwer.
De overeenkomst is duidelijk.
Minimalisme is gefundeerd in het verleden, het is loodzwaar en gewichtig. Het hecht zich aan het verleden en annexeert de inhoud.
Kunst. Mooi.

In het stuk ‘In de lucht boven minimal art’ beschouw ik hoe gemakkelijk de ernst in lol veranderd in de omgeving van het minimale. Er is weinig voor nodig het minimale buiten zijn context te ridiculiseren. Het raakt aan het hilarische.

Hier een ander effectief voorbeeld. ‘Defacement’ zou men gemakshalve kunnen denken, in de betekenis van verminking of misvorming. Het oorspronkelijke werk is echter onaangetast, dus hoezo ‘defacement’. Nou, de sculptuur is compleet van lading gewijzigd en in die zin aangetast. Het wordt beperkt in betekenis door de toevoeging. Het curriculum wordt mogelijk beschadigd. Oh, oh!
Is het jammer dat het de Nederlandse vlag is? Het heeft iets protestachtigs, suggereert een statement te zijn en lijkt gemakkelijk. Een ander soort vlag zou beduidend anders gewerkt hebben. Het is minimaal.
www.galeriewest.nl/artists/Harmen_de_Hoop
De foto is uit de serie werken ‘Updated sculptures various places in Holland’, uit 2006. ‘Harmen de Hoop (1959) in cooperation with Ulrich Rückriem’, dat laatste is onnauwkeurig, ‘in cooperation’. Het lijkt een hybride vorm van ‘assisted ready made’, een ingreep waarbij de sculptuur van Rückriem ongevraagd als readymade sokkel functioneert voor een andere readymade, de vlaggenstok met vlag. Geen samenwerking, want de beeldhouwer Rückriem zelf is immers in het geheel niet betrokken, zijn werk functioneert fysiek als een gekaapte sokkel. In die verhouding van massaal gewicht tegenover de vlag van doek, het symbool is een aangename spanning. Het is absurd. Minimal fun.
Uitgevoerd in guerrilla en daarin effectief en opnieuw minimaal.

Ik herinner me hoe eind jaren tachtig de Chileense beeldhouwer Hugo Leon Morales (1955) een ring in de neus van de bronzen Montgomery in Brussel wilde plaatsen met een lange fijne ketting eraan als bij een varken. De verering van een militair irriteerde de uit Chili gevluchte Morales.
Het gevolg van die ring en ketting zou het effect zijn van willekeurig elke clownsneus op een menselijke gestalte. ‘Defacement’, niet serieus te nemen. Het verband tussen die ‘fopneus’ en de oorspronkelijke lading is dan ook belangrijk.

Clowns?
Wat is het verschil met de ingrepen van de gebroeders Chapman, Jake (1966) en Dinos (1962) in de series etsen van de geniale Goya (1746-1828). Hun toevoeging laat de bestaande, oorspronkelijke etsen compleet onbeschadigd, onaangeroerd. Dat is niet geheel juist, want wat is oorspronkelijk?
Insult to Injury (2004), for which the brothers bought a series of The Disasters of War for £25,000 – printed in 1937 from original plates – and systematically defaced it, adding the heads of Mickey Mouse and grinning clowns to the figures, covering Goya with a graffiti of gas masks, bug eyes, insect antennae and the ubiquitous swastika. (They later created a similar work using Goya’s Los Caprichos series, called Injury to Insult to Injury.) The Chapmans were condemned in some corners of the press for this act of vandalism.
Uit ‘I’d liked to have stept on Goya’s toes’ Christopher Turner on Jake and Dinos Chapman. Een beetje schade dus aan het ‘origineel’ uit 1937? Afijn.
Mogelijk is het beeld in eer aangetast, is er sprake van ‘defacement’, maar misschien is het beeld ook juist verrijkt. Het moet het hebben van bravoure, desondanks ontstaat een nieuwe interpretatie. Welke?
Daarnaast is in de oorsprong en de toevoeging gelijkheid van middelen toegepast. Tekening tegenover tekening, het is in balans.
Het is ook minimal fun. Veel clownskoppen dus, maar het zijn angstige clowns.
Het blijken belangrijke thema’s in hun werk, de clown, horror en Goya.

Jake and Dinos Chapman Detail of Sex I, 2003, Painted bronze 246x244x125cm.

All images courtesy Jay Jopling/White Cube (London) © Jake and Dinos Chapman. Photo: Stephen White.
Meer minimal fun.
Wildbreien is het breien van kleurige lappen die om lantaarnpalen, straatmeubiliar of boomstammen worden geknoopt om het straatbeeld op te vrolijken.

Allart Lakke, november 2011.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *