Jan Hoet is vannacht overleden. Zijn faam als curator is groot en zijn bijdrage aan de ontwikkeling van kunst en kunstenaars ongekend. In 1988 nodigde hij mij uit voor deelname aan ‘Confrontatie & Confrontaties’ in het Museum van Gent en in 1989 opende hij de solo in Transit van mijn werk. Het is jammer dat hij niet zal zien waar mijn werk, ‘een avontuur’ in zijn woorden zal eindigen. Ik mis hem nu al.

Dat schreef ik op FaceBook afgelopen 27 februari.

Ergert u zich niet aan het voortdurende misbruik van het woord kunst? Het veroorzaakt inflatie in de waardering voor het woord. Als het werk van kunstenaars wordt onderverdeeld in categorieën ontstaat bijvoorbeeld het volgende:

Professionele kunst, amateur kunst. Echte kunst, onechte kunst. Kinderkunst, volwassenen kunst, puberkunst, hetero kunst, homo kunst, lesbische kunst, transsexuele kunst, geriatische kunst, outsider kunst? Franse kunst, Griekse kunst, Duitse kunst, nazi kunst, Berlijnse kunst, Leidse kunst, kunst van de waddeneilanden? Hm.

Plotseling viel de overeenkomst op in het werk van Robert Crumb (1943), Keep on trucking uit 1968 (boven) en bij de schilder Philip Guston (1913-1980), Monument uit 1976 (onder). De massieve lichamen, maar vooral de schoenen met zolen vol spijkers.

Stervende Krijger van de tempel van Aphaia in Aegina. 500-480 voor Christus.

Het drama van menselijke verhoudingen is in de Griekse tragedies uitgewerkt. Staat de mens misschien in een simpeler relatie tot de omgeving, tot de dingen, die om ons heen zijn, onze producten? Hoe verhoudt zich bijvoorbeeld de kunstenaar tot haar/zijn werk? Enkele voorbeelden van vreemde relaties van kunstenaars met hun werk.

De relatie tussen de schilder en zijn schilderij was bij de sombere Noorse schilder Edvard Munch (1863-1944) extreem. Hij beschouwde zijn werk namelijk als zijn kinderen. Als hun gedrag hem niet beviel werden de schilderijen gestraft door in een open buiten atelier in de winterse sneeuw gestald te worden. The horse cure noemde de behandeling, een paardenmiddel. Het is niet van onze tijd. Maar de schilder verkocht zijn kinderen niet. Als een collectioneur een bepaald werk wilde schilderde Munch een nieuwe versie en verkocht deze als het origineel. Van veel werk bestaan dus meerdere versies. Er bestond een verwarde en complexe relatie tussen Munch en zijn werk.

Van Lucas Van Leyden (1494-1533) The Chess Players uit 1508. Gemäldegalerie, Berlijn.

Is er verband tussen het werk van de getalenteerde Mark Manders (1968) en een soort van Gothic (zie ook Gothic? onder Mentaliteit)?

Van Jacques Reich (1852 – 1923) de Noorse god Freyr en zijn zwijn Gullinbursti oftewel Goudborstel. Het zwijn kon door de lucht en over zee lopen sneller als een paard en het verlichtte de donkerste nacht. 

‘You’re the real thing. Even better than the real thing’
U2 op Achtung Baby uit 1990.
In plaats van het schilderij te conserveren het schilderij in een permanente optimale staat doen verkeren. Het zou betekenen continu bijwerken. Het werk voortdurend in materieel opzicht in optimale staat doen zijn. Zoals men de splijtstaven in een kerncentrale beheert en deze continu observeert en in een specifieke optimale staat houdt.

In de serie loze gelijkenissen. Of is het meer…

De grootse, monolithische sculptuur van de Duitser Ulrich Rückriem (1938) ‘Ohne Titel’, 2001, graniet 200 x 200 x 400 cm. Het werk staat in het ‘Skulpturenpark Köln’.

Alle rassenwetten van Neurenberg ten spijt, er bestaat geen facscistische of anti-facistische, joodse of anti-joodse manier van cello spelen, hardlopen, bergbeklimmen, het bedrijven van wetenschap, het spelen van Ibsen en het zingen van Wagner.
Pag. 164, Martin van Amerongen in Wagner, De buikspreker van God.

Het boomhut thema is te vinden bij de Vlaamse kunstenaar Hans Op de Beeck (1969) en de Leidse fijnschilder Johan Scherft (1970).
Beide bouwen maquettes.
Bij Op de Beeck is de maquette, het model tevens het werk.
Hans Op de Beeck ‘Treehouse – 2011’, Sculptural installation in mixed media, 245x103x103 centimeter, Xavier Hufkens Gallery, Art Brussels, 2011.
Johan Scherft volgt een bewerkelijke techniek, hij bouwt een model in papier om deze vervolgens na te schilderen als basis voor een grondige detaillering.
Johan Scherft ‘Treehouse II’, 27×30 centimeter, olieverf op koper, 2008.

Een kolossaal blok staal, getiteld ‘One’ uit 1988.
Het is een cilinder van 180 cm hoog en met een diameter van 210 cm, uit massief staal. Het werk staat lichtjes scheef gezakt, uit het lood in het park Kröller Müller, op de plek waar het werk site-specific voor is ontworpen en destijds geplaatst.
Het staat dus expres scheef.