Op museale formaten paneel is de duisternis met hel licht afgewisseld waardoor de ruimte leesbaar wordt. Een blauwachtige schijn hangt als een doem in het beeld, altijd is er verval en de verwijzing naar de beroemde serie Carceri van Giovanni Battista Piranesi (1720-1778), de etsen van grootse kerkers onder booggewelven met uit de hoogte hangende touwen aan katrollen en in alle richtingen stenen trappen. In een gesprek over de ladder als een iconografisch element zoals in de betekenis van een lijdenswerktuig en in de Jacobsladder merkt Peter Zuur verrassend op.

Pablo Neruda stelde zich de vraag hoe het zou zijn om bijvoorbeeld bij Machu Picchu een trappetje mee te nemen of het hoogste punt te bereiken met een ladder op de Mount Everest. Op het Dak van de Wereld met een keukenladdertje, het is absurd, maar tegelijk een verbetering van het record.

Het is diens bijzondere houding én er is een specifiek werk van de architect Lebbeus Woods (1940-2012) die Peter Zuur (Leiden, 1957) ooit inspireerden. De manipulatie in schaal en detail in Woods’ werk is opvallend, een gebouw wordt groter en lomp en het groeit door de onaangepaste aanbouw. De ingrepen van Woods op bestaande gebouwen zijn een soort van parasitaire aanhangsels, soms zelfs ongezond ogend of als een insect. Hij toont ons een aberrante architectuur die niet integreert. De kunstenaar Peter Zuur heeft een goed oog, zijn recente serie werken met betrekking tot de macht en uitstraling van architectuur zijn echter inmiddels meer ingezoomd en de verbluffende ruimte is van naderbij beschouwd.

De werken zijn spectaculair in formaat, kleur en dieptewerking. U ziet een duizelingwekkende afgrond kijkend in een schacht van een lift. Hij noemt ook de beroemde serie Carceri van de graficus Piranesi (1720-1778) als inspiratie.

Carceri betekent gevangenissen, kerkers. Ik heb de etsen gezien in het Teylers Museum in Haarlem.

Titel: Departure. Formaat: 3:00 bij 2:20, jaartal 2011. Techniek en materiaal: gomdruk, houtsnede, tape, typex, tekening, schildering, staalwol, polymeerhars .

Het beeldend werk van de kunstenaar Peter Zuur oogt zachtaardig, bedeesd bijna en het is gedempt van kleur, uit pasteltinten en talloos veel grijzen tot in diep zwart opgebouwd. De bescheidenheid is tevens in het oorspronkelijke schets formaat vervat, alhoewel uiteindelijke werken behoorlijk fors kunnen worden, begint het beeld vaak nietig. Het afgebeelde lijkt dromerig en kwetsbaar, dun of schraal, maar niet karig, want het is rijk aan sfeer. De beeldtaal is schimmig, bijna soft-focus en enigszins somber alsof een zompige waas voor uw ogen hangt. Het beeld is desolaat, maar ontvankelijk in de betekenis van een landschap door de dichter te betreden, die mogelijk dergelijke eenzaamheid zoekt.