Een stap opzij zetten door Thomas Raat

 

“Mijn werk gaat over het mislukken van de zoektocht naar het absolute en het toch moedwillig vasthouden aan de droom van perfectie in de loop van de geschiedenis. Het gaat over het herzien van wat we al weten door in de kunstbeschouwing een stap opzij te zetten.”

Quote Thomas Raat (Leiderdorp, 1979) in een publicatie ten tijde van “Here 3”, 2008.

Carceri, gevangenissen

Het is diens bijzondere houding én er is een specifiek werk van de architect Lebbeus Woods (1940-2012) die Peter Zuur (Leiden, 1957) ooit inspireerden. De manipulatie in schaal en detail in Woods’ werk is opvallend, een gebouw wordt groter en lomp en het groeit door de onaangepaste aanbouw. De ingrepen van Woods op bestaande gebouwen zijn een soort van parasitaire aanhangsels, soms zelfs ongezond ogend of als een insect. Hij toont ons een aberrante architectuur die niet integreert. De kunstenaar Peter Zuur heeft een goed oog, zijn recente serie werken met betrekking tot de macht en uitstraling van architectuur zijn echter inmiddels meer ingezoomd en de verbluffende ruimte is van naderbij beschouwd.

De werken zijn spectaculair in formaat, kleur en dieptewerking. U ziet een duizelingwekkende afgrond kijkend in een schacht van een lift. Hij noemt ook de beroemde serie Carceri van de graficus Piranesi (1720-1778) als inspiratie.

Carceri betekent gevangenissen, kerkers. Ik heb de etsen gezien in het Teylers Museum in Haarlem.

 

Barricade uit 2012

Maurice Braspenning (Rotterdam, 1986) beschreef het monumentale werk zelf als het gebarricadeerde schilderij.

Barricade is een spectaculair en kortstondig abstract ogend werk uit 2012. Het toont ons een driedimensionaal obstakel en tegelijk een abstracte belemmering. Meestal zijn barricades geïmproviseerd, een blokkade wordt in allerijl opgeworpen, dat is ogenschijnlijk ook zo bij Maurice Braspenning.

Verdachte creativiteit


Het werk Art Evidence Marker uit 2012 ontwikkelde de schilder Maurice Braspenning (1968) voor in de Aanschouw, een publieke vitrine in Rotterdam en een hippe hangplek voor kunst in de Witte de Withstraat.

Braspenning in de spiegeling

De aankoop van het grote werk van Maurice Braspenning (1968) getiteld ‘The Pope’ uit 2011 door het Stedelijk Museum De Lakenhal mondde uit in een reclame-campagne met een inzoom op ‘The Pope’ als beeld voor de vernieuwde collectie van het Leidse museum.
Ook in het recente werk van de kunstenaar worden de relaties tussen macht en haar symbolen aan de orde gesteld. Beide nieuwe werken ogen verleidelijk en begeerlijk. Het zijn vette panelen en het beeld op een ondergrond van schoolbord zwart is in wit krijt opgezet. De enige kleuren zijn zachte pastels van verf en grijzen in het oppervlak of de huid van de panelen die technisch subtiel bewerkt is. De huid is dof, mat of glanzend, de textuur glad of geschuurd. Het ademt weldadigheid uit, want het is tegelijk sober, helder en vanuit zuiver handelen opgebouwd.

Romantiek à la Marjolein van Haasteren


Marjolein van Haasteren (Leiden, 1967) is opgeleid aan de Koninklijke Academie van Den Haag, zij woont en werkt in Leiden. De schilderes is een natuurtalent en haar consistente oeuvre is serieel en thematisch opgezet rond het landschap en desolate architectuur. Zij werkt even gemakkelijk op grote formaten doek als op kleine paneeltjes, visueel beeldbepalend zijn vloeibaarheid, ijlte en transparantie en zorgvuldig schilderkunstig handelen.

Het haar van Medusa

Ons haar wordt geknipt, geföhnd en gekleurd en in modieuze kapsels gemodelleerd. Karakter eigenschappen worden geassocieerd met een haarkleur of –dracht, bijvoorbeeld donker is duister en aards of blond lichtzinnig en hemels. Simpelweg betekent krullend haar levendig en steil saai. Sommige kapsels onthullen intelligentie of afkomst zoals de suikerspin, een matje en de vetkuif. Het domme blondje. De keuze voor een bepaalde haardracht staat soms in verband met cult gedrag, bijvoorbeeld in de hanenkam bij de punker of de tonsuur van de monnik.

In de pruikentijd droeg men het nepkapsel statig in pompeuze ijdelheid en tegenwoordig is al onze lichaamsbeharing gekapt en/of geschoren. Haar is relevant.

Het haar van de ‘Madhouse Woman’ en de schikgodin Clotho

In het rauwe en pamflettaire werk van Maayke Schuitema staat de vrouw en het vrouwelijk haar centraal.
“Haar is verleiding, het beweegt en is levend, het staat voor vitaliteit en gezondheid. Ons kapsel geeft ons status. Haar is erotisch en het karakteriseert het individu” zegt Maayke Schuitema. Neem bijvoorbeeld ‘Red Head’ uit 2011. Ovaal 90 cm : 60 cm. Bewerkt linoleum, acryl en potlood op hout. Ondanks de afwezigheid van kleur heeft deze vrouw een typische uitdagende uitstraling. Zij is gevangen in de vrouwelijke ovaal en houdt haar lange haar met beide handen bij elkaar. Die karakterisering is een belangrijk kenmerk in het werk van Schuitema. De vrouw is opgevat als een iconische persoonlijkheid, ‘A Red Head’.

De matrijs in het werk van Maayke Schuitema

‘…Alles is mogelijk, maar het is vaak mooier in je hoofd.
Dan is het dát wat het is. Het werk is in dat opzicht ook frustrerend.
Een helder beeld in mijn hoofd is nog geen schilderij.’

Haar werk is een opmerkelijk soort hybride in de schilderkunst,
aangezien het bestaat uit verschillende technieken, die door elkaar
heen toegepast worden. Samen vormen die elementen het schilderij.
Maayke Schuitema; ‘Ik breng dat zo perfect mogelijk in balans.’
Koorddansen op de sentimenten, het ‘karakter’ van gevoel tot uitdrukking brengen, dat is haar werk…

Paper Kingfisher

Naar aanleiding van het bezoek op 29 september 2011 bij Johan Scherft (Leiden, 1970) in zijn studio in Leiden.


Het recente werk van Johan Scherft is ascetisch, want het is slechts van papier en met schaar, lijm en geduld gemaakt. Het is mooi, galant en stemt vrolijk, of dat laatste toch niet?

Sa 1. Generator Systempump notitie

Het is donderdag 10 oktober 2013 als we vertrekken om 11:49 uur vanuit Leiden met de weersvoorspelling van buien en regen. De beeldhouwer Izaak Zwartjes (Leiden, 1974) is enigszins verlaat. Paul Bouter (Leiden, 1961) de handlanger van Izaak rijdt en ik zit achterin. Izaak discussieert kort met Paul over de aankoop van een camera bij de Kijkshop om filmpjes mee te kunnen maken. Maar ons doel deze dag is de Rivierdijk in het Botlekgebied want daar zijn scheepswerven en oud schroothandelaren gevestigd, dus de Kijkshop slaan we over. We zoeken materiaal voor een Systeempomp, de installatie die Izaak samen met Paul gaat bouwen. Wat een Sa 1. Generator Systempump is, zal te zien zijn in Nest, Den Haag.

Diogenes in het Nest aan de Meelfabriek

FB pagina ‘t Laatste Oordeel meldt: De Meelfabriek in Leiden, 4 september 2013. In het midden tussen de gebouwen is de steiger te zien, waar bovenop Izaak Zwartjes met hulp van Paul Bouter een Nest aan de wand aan het bouwen is. De beeldhouwer wil drie dagen verblijven op twee-en-twintig meter hoogte, verkleefd aan de muur.